Ewa Barciszewska w trakcie konferencji prasowej poświęconej obronie autonomii Muzeum Karykatury, przed zakusami władz warszawskich zmierzającymi do wtłoczenia go w struktury tworzonego molocha jakim jest Muzeum Warszawy, zwróciła uwagę na ogólnikowość uzasadnienia tego pomysłu będącego załącznikiem do projektu uchwały Rady m. st. Warszawy. Ewa stwierdziła, że sformułowania użyte w uzasadnieniu mogłyby być zastosowane przy wszelkiego rodzaju próbach łączenia wszystkiego ze wszystkim, tylko brakuje w nim szczególnych względów uzasadniających łączenie Muzeum Karykatury z Muzeum Warszawy. Żeby sprawdzić prawdziwość stwierdzenia Ewy Barciszewskiej przeprowadziliśmy test, wykorzystując meritum fragmentu uzasadnienia dla ewentualnego zamiaru połączenia pietruszki z marchewką. I rzeczywiście, genialna uniwersalność urzędniczego uzasadnienia tak mnie przekonała do intencji połączenia pietruszki z marchewką, że aż się dziwię, że do tej pory władze samorządowe m. st. Warszawy nie podjęły tego tematu. A co Państwo o tym sądzicie?
Ogłoszenie o zamiarze połączenia instytucji kultury działających na terenie m.st. Warszawy
(fragment uzasadnienia uchwały Rady m. st. Warszawy o połączeniu Muzeum Karykatury z Muzeum Warszawy). Oczekiwanym skutkiem połączenia instytucji kultury będzie racjonalizacja i usprawnienie zarządzania warszawskimi, samorządowymi instytucjami kultury z uwzględnieniem aktualnych potrzeb muzeum, zwiększenie efektywności pracy kadry, zmniejszenie kosztów zarządzania, skomasowanie służb finansowo – księgowych, racjonalne i efektywne wykorzystanie środków publicznych, maksymalne wykorzystanie posiadanej infrastruktury kulturalnej, możliwość lepszej i skuteczniejszej promocji podejmowanych działań kulturalnych.
Ogłoszenie o zamiarze połączenia pietruszki z marchewką na terenie m.st. Warszawy
(fragment propozycji uzasadnienia uchwały o połączeniu pietruszki z marchewką) Oczekiwanym skutkiem połączenia pietruszki z marchewką będzie racjonalizacja i usprawnienie zarządzania warszawskimi, samorządowymi instytucjami kulinarnymi z uwzględnieniem aktualnych potrzeb kuchni, zwiększenie efektywności pracy kadry, zmniejszenie kosztów zarządzania, skomasowanie służb finansowo – księgowych, racjonalne i efektywne wykorzystanie środków publicznych, maksymalne wykorzystanie posiadanej infrastruktury kulinarnej, możliwość lepszej i skuteczniejszej promocji podejmowanych działań kulinarnych. (Jacek Frankowski – prezes honorowy SPAK)