W dniu 13 kwietnia, po długotrwałej chorobie, w wieku 75 lat, zmarł Wojciech Marek Chmurzyński (1945-2019), wieloletni dyrektor Muzeum Karykatury im. Eryka Lipińskiego (od grudnia 1995 do czerwca 2011 r.).
Pożegnanie zmarłego odbędzie się w Warszawie, 23 kwietnia br., w Domu Pogrzebowym Cmentarza Wojskowego na Powązkach. Początek uroczystości o godz. 14.00
Cześć jego pamięci!
Marek Wojciech Chmurzyński, urodzony w Warszawie, absolwent historii sztuki na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego (praca magisterska przygotowana pod kierunkiem prof. Stanisława Lorentza) oraz Studium Podyplomowego Działalności Kulturalnej tejże uczelni. Historyk sztuki i muzealnik o olbrzymim dorobku, autor publikacji naukowych i popularnonaukowych, w tym katalogów wystaw. Autor i współautor wielu ekspozycji o charakterze interdyscyplinarnym.
Od 1970 do 1971 r. kierował działalnością Muzeum im. Kazimierza Pułaskiego w Warce-Winiarach. Współtworzył wystawę jubileuszową na 650-lecie Warki. Od 1972 do 1973 związany z Muzeum Kultury Fizycznej i Turystyki (obecnie Muzeum Sportu i Turystyki) w Warszawie. W latach 1973-1995 kierował Działem Sztuki w Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie. Autor i kurator wielu wystaw interdyscyplinarnych w tym muzeum oraz na terenie całego kraju i za granicą, m.in. „Boy i Młoda Polska” (1973), „Stanisław Wyspiański, poeta-malarz” (1976) „W kręgu Chimery. Literatura i sztuka polskiego modernizmu 1890-1914” (1979), „Karol Szymanowski i jego czasy” (Zachęta, Warszawa i BWA, Kraków, 1982), „Pan Tadeusz – wystawa w 150-lecie wydania poematu” (Zamek Królewski w Warszawie, 1983) oraz cyklu wystaw poświęconych twórczości Brunona Schulza (Paryż, Marsylia, Nantes, Strasburg, Berlin, Monachium, Jerozolima), zwieńczonych wystawą „Bruno Schulz 1892-1942. Ad Memoriam” w Muzeum Literatury w 1992 r., przeniesioną następnie do Częstochowy i Poznania. Współautor i kurator stałych ekspozycji mickiewiczowskich w Muzeum Literatury (1980-1982), Muzeum Adama Mickiewicza w Stambule (Turcja, 1983) i w Muzeum Adama Mickiewicza w Nowogródku (Białoruś, 1992).
Od grudnia 1995 do czerwca 2011 r. dyrektor Muzeum Karykatury im. Eryka Lipińskiego w Warszawie. Autor, współautor oraz kurator wystaw w siedzibie własnej muzeum oraz w kraju i za granicą (Rosja, Słowacja, Węgry, Niemcy, Rumunia, Austria, Serbia i Czarnogóra, Bułgaria). Do jego najważniejszych osiągnięć należą wystawy i towarzyszące im albumowe katalogi: „Panorama karykatury polskiej 1945-1998” (1998), „Sztuka karykatury okresu Młodej Polski 1890-1918” (2003), „Czasy wojen i pokoju. Karykatura polska 1914-1939” (2004) – dwie ostatnie wystawy z nagrodą w Konkursie na Wydarzenie Muzealne Roku Sybilla 2004 w kategorii Wydawnictwa – oraz „Artyści polscy w The New York Times” (2004), „Sma(cz)ki i zapachy PRL-u. Karykatura z lat 1944-1989” (2008), „Eryk i Zuzanna” (2011). Autor wielu monograficznych wystaw polskich karykaturzystów oraz prezentacji karykatury światowej w siedzibie Muzeum Karykatury w Warszawie, m.in. twórczości: Rolanda Topora (1996), Sławomira Mrożka (1999), Andrzeja Czeczota i Marka Raczkowskiego (2000), Andrzeja Mleczki (2001), Henryka Sawki (2001) oraz Andrzeja Dudzińskiego (2005). Inicjator oraz członek jury konkursów na rysunek satyryczno-humorystyczny. W 2001 r. był głównym ekspertem polskim, delegowanym na Ukrainę przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w związku z odkryciem fresków Brunona Schulza w Drohobyczu. Od 2005 do 2007 r. należał do Stowarzyszenia Polskich Artystów Karykatury.
Zdobywca licznych nagród i wyróżnień, m.in. w konkursie na Najważniejsze Muzealne Wydarzenie Roku. Laureat Eryka 2005 za 10-letnią działalność na rzecz karykatury polskiej jako dyrektor Muzeum Karykatury. Odznaczony przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Brązowym Medalem (2005) oraz Srebrnym Medalem (2011) Zasłużony Kulturze Gloria Artis. W 2007 r. wyróżniony tytułem „Zasłużony dla Warszawy”.
(Źródło: Muzeum Karykatury w Warszawie)