Wczoraj, 17 maja w wieku 52 lat odszedł od nas Tomasz Wiater (1969-2021), nasz kolega ze SPAK. Tomek przez prawie 30 lat był związany z tygodnikiem „NIE”. Był rysownikiem satyrycznym i rzeźbiarzem, zdolnym artystą, sympatycznym i dowcipnym kolegą.
Tomasz Wiater – rzeźbiarz, rysownik. Urodził się w 1969 roku w Makowie Podhalańskim. Ukończył Liceum Plastyczne im. Antoniego Kenara w Zakopanem. W latach 1990-1995 studiował na Wydziale Rzeźby ASP w Warszawie. W 1995 roku otrzymał dyplom w pracowni prof. Adama Myjaka. W latach 1997-1998 odbył staż artystyczny w École Nationale Supérieure des Beaux-Arts w Paryżu. Stypendysta Rządu Francuskiego (1997-98), Ministra Kultury i Sztuki (1997) oraz Fundacji im. Stefana Batorego. Laureat nagrody w dziedzinie rzeźby Akademii Francuskiej i Instytutu Francuskiego w 1996 roku. W latach 1999-2003 pracownik Wydziału Rzeźby ASP w Warszawie. Debiutował jako rysownik w latach 80. w wydawnictwach niezależnych. Od 1992 roku związany był z tygodnikiem „NIE”. Od 2011 roku prowadził autorską stronę internetową „Wiater w oczy”. Autor książek „Habemus pamparampampam”, „Siwy Dym!”, „Duda plus”. Był członkiem Stowarzyszenia Polskich Artystów Karykatury i Związku Polskich Artystów Plastyków.
Swoje rysunki satyryczne prezentował na wystawach indywidualnych w kraju, m.in.: Klub Kultury Kazimierz z okazji „Dni Świeckości”, Kraków (2012); Areszt Śledczy Olszynka Grochowska w proteście przeciwko więzieniu Piotra Ikonowicza, Warszawa (2013); Muzeum Karykatury im. Eryka Lipińskiego „Wiater w oczy”, Warszawa (2019). Kilkakrotnie brał udział w Nocy Muzeów, udostępniając zwiedzającym swoją pracownię na warszawskim Grochowie. Brał udział w wystawach zbiorowych w kraju i za granicą, m.in.: Satyrykon, Legnica (1996); Satyrykon, Legnica (2012); X Biennale Internationale du dessin d’humour de Jonzac, Francja (2012); A to polska właśnie, Warszawa (2014); Satyrykon, Legnica (2015); 12. Spotkania z Satyrą i Karykaturą „Morka 2015”, Ustronie Morskie (2015); Polityka w karykaturze. Prawdziwa cnota krytyk się nie boi, Warszawa (2015); 11. plener satyryczny „Smaki w przeszłości”, Biskupin (2015); Satyrykon, Legnica (2016); Cztery Pory Karykatury. Rysunki Roku 2015, Warszawa (MK, 2016); Cztery Pory Karykatury. Rysunki Roku 2016, Warszawa (MK, 2017); Sól w oku satyry, Wieliczka (2018), Satyrykon, Legnica (2018); Cztery Pory Karykatury. Rysunki Roku 2017/2018, Warszawa (MK, 2018); I Ogólnopolski Konkurs na Rysunek Prasowy im. Aleksandra Wołosa, Olsztyn (2019); Satyrykon, Legnica (2019).
Był laureatem nagród i wyróżnień, m.in.: nagroda specjalna – Festiwal Satyry Europejskiej, Warszawa (2015); wyróżnienie – Cztery Pory Karykatury: Zima, Warszawa (MK, 2015); wyróżnienie – Cztery Pory Karykatury: Wiosna, Warszawa (MK, 2015); II nagroda – Cztery Pory Karykatury: Zima (MK, 2015); III nagroda – Cztery Pory Karykatury: Zima (MK, 2016); III nagroda – Cztery Pory Karykatury: Wiosna (MK, 2016); I nagroda – Cztery Pory Karykatury: Lato, Warszawa (MK, 2016); II nagroda – Cztery Pory Karykatury: Jesień (MK, 2016); nagroda legnickich dziennikarzy im. Andrzeja Waligórskiego – Satyrykon, Legnica (2016); wyróżnienie – Cztery Pory Karykatury: Wiosna (MK, 2017); I nagroda – Cztery Pory Karykatury: Lato (MK, 2017); wyróżnienie – Cztery Pory Karykatury: Lato (MK, 2017); wyróżnienie – Cztery Pory Karykatury: Jesień, Warszawa (MK, 2017); I nagroda – Cztery Pory Karykatury: Zima 2017/2018, Warszawa (MK, 2018); wyróżnienie – Cztery Pory Karykatury: Zima 2017/2018, Warszawa (MK, 2018); I nagroda i „Rogaty Ołówek” – Cztery Pory Karykatury. Rysunki Roku 2017/2018, Warszawa (MK, 2018); nagroda honorowa – I Ogólnopolski Konkurs na Rysunek Prasowy im. Aleksandra Wołosa, Olsztyn (2019).
(Źródło: Muzeum Karykatury, fot. Tygodnik „NIE”)
Cześć Jego pamięci!